Bosuna bir insan bir Hikaye denilmiyor. Hic ummadigin insanlarin ne hikayeleri, ne dertleri, ne acilari var. O insanlar icin aksam yataga girmek ne zor olsa gerek. Gece hic bitmeyen bir iskence ve ertesi gün „normal“ yasantiya devam. Yinede Hayata devam edebilme cabasi. Herseyi bosverip gamsizlasmak, birakip gitmek caremi acaba…